Ik ben Pieter Hak. Ik ben getrouwd met de mooiste vrouw van de wereld Corma Hak.
Samen hebben we 3 prachtige kinderen waar ik erg trots op ben. Christian (16), Marianne (12) en Patrick(11). Als gezin volgen we Jezus als onze Redder, Messias en Heer. Dat is niet in 1 klap ontstaan.
Ik ben zeer religieus opgevoed. Mijn vader was zwaar narcistisch, mijn moeder zwaar overspannen en we waren met z’n veertienen thuis, wat resulteerde in een godsdienstige opvoeding die maakte dat ik werkelijk van God wegvluchtte. Iemand vertelde me goed bedoeld dat God mijn Vader wilde zijn. Vanaf dat moment ben ik aan het vluchten gegaan voor God. Maar God laat zich niet voor 1 gat vangen. Hij begon zich aan mij te openbaren als een vriend. Geen oordeel, geen onmogelijke eisen, alleen maar onvoorwaardelijke liefde en aanvaarding. In dat proces vroeg een broer van mij, die inmiddels tot levend geloof gekomen was, of ik een keer met hem naar de kerk wilde. Daar was ik 8 jaar geleden mee gestopt namelijk. Ik foeterde dat ik niet weer tussen die zwarte kousen zou gaan zitten. Hij bleef maar aandringen. Ik maakte een deal met hem. Als ik 1 keer met hem meeging naar de kerk zou hij niet meer tegen mij zeuren over God.
Die ene keer kwam Jezus om de hoek. Ik kan me niets meer van die preek herinneren, alleen dat het over Jezus ging. Een Jezus waar ik terecht kon, die mij zou aanvaarden, die een en al liefde was. en het meest onvoorstelbare, die zijn leven ook voor mij gegeven had.
Voor ik dit kon aanvaarden was ik 3 jaar verder. Ik kwam uit de religie;.
- Het moet je gegeven worden
- Je moet uitverkoren zijn
- Je ben zondig en slecht, niks waard totaal verdoemt.
Maar ik had iets van Jezus gezien. Iets dat waard was om verder te onderzoeken. Iets dat, als het waar was, genoeg was om mijn leven aan en voor te geven.
Ik worstelde verder. Inmiddels leerde ik mijn huidige vrouw kennen. Die kwam ook uit de zware religie. Dus we deden er collectief niet zoveel mee. We trouwden. En ja, dan loop je een aanvaardbaar risico dat je kinderen gaat krijgen. Dus hadden we het erover dat het misschien zinnig was voor mij om belijdenis te doen. Anders konden we onze kinderen niet laten dopen. Ik opperde dat ik op de belijdenis vragen geen correct antwoord uit mijn hart kon geven. Maar we kwamen eruit dat niemand dat kon. Dus moest dat betekenen dat iedereen het deed met Gods hulp. Zo ben ik er dus ingegaan.
Tijdens de catechisatie liepen we door de catechismus heen. Tot mijn verbazing herkende ik de meeste vragen. Toen kwam de dag dat ik belijdenis zou doen. Dit was 2 dagen na de geboorte van mijn oudste. Ik liep die dag de kerk in. Ik voelde dat er iets zou gebeuren. Net zo’n gevoel als vlak voor een zware bui. Tijdens die dienst toen de dominee de vragen stelde en ik er voluit vanuit mijn hart ja op zei goot Jezus zijn volle lading van liefde over mij heen. Ik kon die dag alleen maar huilen en wist 1 ding honderd procent zeker. Ik was gered, het eigendom van mij Hemelse vader.
Er is toen een vuur in mij gaan branden voor Jezus. Ondanks al mijn worstelen en falen kan ik niet anders dan de naam van Jezus groot maken. Hij is mijn Heer. Ik wil Hem prijzen. Dit aan de wereld vertellen.
Toen er vervolgens, tijdens een conferentie een oproep gedaan werd om mee te gaan evangeliseren was ik er als de kippen bij. Dit was wat ik wilde.
Tot op het moment dat we werkelijk de straat opgingen. Mijn knieën knikten letterlijk. Ik had het niet meer. Ik voelde me compleet onmachtig en overbodig. Op dat moment maakte ik met God een deal.
Ik zei: Heer laat dit maar een knock out worden in 3 seconden.
Ik keek om mij heen om te zien hoe dit moest gebeuren. Er stonden in de buurt 3 aangeschoten meiden. Dit was het dan. Eropaf stappen, keihard afgaan en uitgelachen worden. Om vervolgens de rest van de avond een verdekt hoekje op te zoeken om te schuilen tot de anderen klaar waren.
Maar het liep anders. Ik liep op de meiden af. En inderdaad begonnen er 2 zeer schunnige opmerkingen te maken en te brullen van de lach. Maar een meisje bleef me gefocust aankijken. Ze vroeg: kun je het me nog 1 keer uitleggen? Dus ik legde het haar nog een keer uit. Tot mijn stomme verbazing zei ze: Dat wil ik ook. Kan dat? Ik had geen idee wat te doen. Het enige wat ik kon verzinnen was; laten we bidden. Vervolgens begon ze spontaan zonden te belijden en gaf ze haar leven aan Jezus.
Ik was lyrisch. Hier wilde ik meer van. Zodoende ben ik op allerlei terreinen aan het evangeliseren geslagen.
2 jaar geleden ben ik op een bijzondere manier bij Beach Mission terecht gekomen. God leidde en voorzag op een spectaculaire manier. Ik ben toen alleen gegaan. Vorig jaar is mijn gezin mee geweest.
Dit was zeer indrukwekkend. Mijn zoon Christian is met me de straat op gegaan. God heeft op een machtige manier in hem en door hem gewerkt. Ook de rest van mijn gezin is die reis krachtig aangeraakt.
Voor komend jaar heeft Beach Mission mij gevraagd om de 1e reis naar Albufeira te leiden. Ik voel me vereerd. Met mijn hand in de hand van Jezus hoop ik deze reis tot een goed en gezegend einde te brengen. Een tekst uit 1 Thessalonicenzen 5 : 23 en 24 inspireert me daarin;
En moge de God van de vrede Zelf u geheel en al heiligen, en mogen uw geheel oprechte geest, de ziel en het lichaam onberispelijk bewaard worden bij de komst van onze Heere Jezus Christus.
Hij Die u roept is getrouw: Hij zal het ook doen.
Je bent welkom om met me mee te gaan op reis om;
- De kracht van God te ervaren
- Je geloofsleven een enorme boost te geven
- Gehoor te geven aan de opdracht in Markus 16 : 15-18
- Een ontzettend mooie tijd te hebben met mede christenen in een prachtige omgeving in de aanwezigheid van Gods Geest.
- Uit te reiken naar jongeren die compleet verdwaald zijn. Een volk dat in duisternis wandelt zal een groot licht zien. Jesaja 9 : 1
